m ตื่นนอนแต่เช้าก็เอากระเป๋าสะพายบนบ่า ก็คงต้องไปข้างหน้าไปตามดอกไม้ว่าหายไปไหน ก็อยู่ดีดีก็ไปซะแล้วก็ไปกันใหญ่ ต้องมีลับลมคมในทำไมถึงไปไม่ลาสักคำ m เปิดประตูไปดูถนนเจอคนเป็นหมื่น ดอกไม้ของใครคนอื่นก็มาก็ไปไม่รู้ไม่ชี้ ยิ่งตกกลางคืนยิ่งอ่อนยิ่งล้ายิ่งริบยิ่งหรี่ ก็คงต้องยอมสักทีจะตามเท่าไรก็คงไม่เจอ เจ้าช่อมาลีดึกดื่นปานนี้เจ้านอนไม่หลับ อีกนานก็ยังไม่กลับยังตาต่อตากับใครต่อใคร เจ้าช่อมาลียิ่งดึกยิ่งแย้มยิ่งบานกันใหญ่ เจ้าคงไม่รู้อะไรว่าทำให้ใครเขารอทั้งคืน m จะหลับจะนอนก็เอาแต่คิดถึงเธอไม่สร่าง เปิดไฟให้มันสว่างสะลืมสะลือสะโหลสะเหล ยิ่งดึกยิ่งงงยิ่งรอยิ่งล้ายิ่งโอละเห่ ได้ยินเสียงคนปนเปไม่มีวี่แววว่าใครจะมา r m

m Tuennon Tae Chao Ko Ao Krapao Saphai Bon Ba Ko Khong Tong Pai Khangna Pai Tam Dokmai Wa Hai Pai Nai Ko Yu Di Di Ko Pai Sa Laeoko Pai Kan Yai Tong Mi Laplomkhomnai Thammai Thueng Pai Mai La Sak Kham m Poet Pratu Pai Du Thanon Choe Khon Pen Muen Dokmai Khong Khrai Khon Uen Ko Ma Ko Pai Mai Ru Mai Chi Ying Tok Klangkhuen Ying On Ying La Ying Rip Ying Ri Ko Khong Tong Yom Sak Thi Cha Tam Thaorai Ko Khong Mai Choe Chao Cho Mali Duekduen Panni Chao Non Mai Lap Ik Nan Ko Yang Mai Klap Yang Ta Tota Kap Khrai To Khrai Chao Cho Mali Ying Duek Ying Yaem Ying Ban Kan Yai Chao Khong Mai Ru Arai Wa Thamhai Khrai Khao Ro Thang Khuen m Cha Lap Cha Non Ko Aotae Khitthueng Thoe Mai Sang Poet Fai Hai Man Sawang Sa Luem Sa Lue Sa Lo Sa Le Ying Duek Ying Ngong Ying Ro Ying La Ying O La He Daiyin Siang Khon Ponpe Mai Mi Wiwaeo Wa Khrai Cha Ma r m