m มีฤดูหนึ่ง มันช่างยาวนาน ยังไม่แปรเปลี่ยน เป็นฤดูกาล ที่เฝ้ารังควาน มันช่างผิดเพี้ยน ฝนตั้งเค้าอีกแล้ว เมฆหมอกไม่แคล้วครอบคลุมครึ้มไป ฉันจะหลบ ได้ที่ไหน ตั้งแต่เธอนั้นเดินจากไป เหมือนถูกบังคับให้เปียกตลอดมา ต้องติดอยู่ในฤดูอกหัก ตกอยู่ในห้วงความรักที่มันเลวร้าย ต้องอยู่ท่ามกลางสายลมของความหนาวใจ และเปียกปอนไปทั้งใจด้วยหยดน้ำตา m หยดน้ำตาหนึ่ง หล่นร่วงโปรยปราย นองท่วมหัวใจ ความเศร้าลำพัง ยังเฝ้าคอยเติม จนเริ่มไม่ไหว r อีกนานไหมที่ใจจะผ่านมันไป อีกนานไหมที่เป็นอย่างนี้ r m

m Mi Ruedu Nueng Man Chang Yaonan Yang Mai Praeplian Pen Ruedukan Thi Fao Rangkhwan Man Chang Phitphian Fon Tangkhao Ik Laeo Mek Mok Mai Khlaeo Khropkhlum Khruem Pai Chan Cha Lop Dai Thinai Tangtae Thoe Nan Doen Chak Pai Muean Thuk Bangkhap Hai Piak Talot Ma Tong Tit Yu Nai Ruedu Okhak Tok Yu Nai Huang Khwam Rak Thi Man Leorai Tong Yu Thamklang Sailom Khong Khwam Naochai Lae Piak Pon Pai Thang Chai Duai Yot Namta m Yot Namta Nueng Lon Ruang Proiprai Nong Thuam Huachai Khwam Sao Lamphang Yang Faokhoi Toem Chon Roem Mai Wai r Ik Nan Mai Thi Chai Cha Phan Man Pai Ik Nan Mai Thi Pen Yang Ni r m